27 Jul Οι πρώτες μου διακοπές με το μωρό
Το μωρό είναι μωρό κορίτσι και έκανε τις πρώτες του διακοπές στη Σίφνο. Μια βδομάδα στον Πλατύ Γιαλό. Το μόνο που ήξερα για το μέρος είναι ότι έχει ρηχή θάλασσα κάτι που για ένα μωρό 65,5 εκατοστών δεν είχε και μεγάλη σημασία. Ούτε εγώ ούτε ο μπαμπάς της είχαμε ξαναπάει στο νησί. Η κόκκινη βαλίτσα της ήταν έτοιμη από το προηγούμενο απόγευμα παρακαλώ. Το πλοίο έφευγε στις 7 το πρωί. Ο συμπληρωματικός μωβ σάκος με αντιαναγωγικό γαλατάκι, σιροπάκι για την παλινδρόμηση, πιατάκια για την απογευματινή κρέμα, πιπίλες, βουρτσάκια και λοιπά σύνεργα, θα έκλεινε τα ξημερώματα με τελευταίες προσθήκες τα μπιμπερό του αποστειρωτή τον οποίο και αφήσαμε σπίτι αφού αποφασίσαμε πως θα ήταν υπερβολή να κουβαλήσουμε τη συσκευή που σηματοδοτεί το τέλος του πρώτου εξαμήνου της βρεφικής της ζωής. Την ξύπνησα στις 5 τα ξημερώματα, την άλλαξα, την έντυσα, μπήκε στο καρεκλάκι της, έκανε το Μαρούσι-Πειραιάς με γλυκά χαμόγελα, έκανε το Πειραιάς-Καμάρες με ακόμη μεγαλύτερα ενθουσιασμένη που οι υπόλοιποι ταξιδιώτες μεγάλωσαν την παρέα της, πήρε το πρωινό της (γάλα, γάλα, θέλουμε γάλα!) έκανε το πρώτο της κολύμπι στο Φάρο, εκεί στα δροσερά και καθαρά, κουνώντας ολόχαρη τα ποδαράκια της φορώντας και το πάνω μέρος του μαγιό, κοιμήθηκε στο καρότσι της κάτω από το δεντράκι (τρελαίνεται για δεντράκια) της ταβέρνας στην οποία κάτσαμε εμείς οι γονείς για ιώδιο aka μύδια με ούζο και γαριδομακαρονάδα. Ήταν μια καλή μέρα. Κοίταζα την ώρα για να επιβεβαιώσω ότι είχαν περάσει πολλές χωρίς το μωρό να κλάψει. Μόλις πέρασαν 24, έβγαλε μια μικρή γκρίνια νύστας αλλά ευτυχώς ήταν ένα βήμα από το παρκοκρέβατο του ξενοδοχείου στο οποίο κοιμήθηκε αμέσως και σερί μέχρι το επόμενο πρωί. Κάπως έτσι κύλησαν και οι επόμενες μέρες. Εύκολα. Με πρωινό στο beach bar, εξορμήσεις σε όλες σχεδόν τις παραλίες του νησιού, βόλτες με το μάρσιππο στα μονοπάτια του Αρτεμώνα, μεσημεριανή ξεκούραση, επισκέψεις στο φαρμακείο αφού όλο και κάτι είχα ξεχάσει να πάρω τελικά, μαστέλο και κοκτέιλ στην Απολλωνία, ρούμι με λεμόνι στον Κουβανό του Κάστρου και μια μπεμπού που έμαθε να στηρίζει την πλάτη της, που έβγαλε δεύτερο δόντι, που δεν σταματούσε να λέει «μαμάαααααα». Και κάτι άλλο δεν σταματούσε να κάνει, ειδικά κάθε φορά που μπαίναμε στο αυτοκίνητο, δηλαδή πάρα πολύ συχνά. Όταν επιστρέψαμε στην Αθήνα, ένιωθα ότι είχα άλλο μωρό. Την ίδια bella piccolina (έτσι τη φώναζαν οι Ιταλίδες του νησιού) αλλά πιο χαρούμενη, πιο μεγάλη, πιο ζωηρή και πιο κοινωνική. Από τη δεύτερη μέρα της επιστροφής μας, ένιωσα και κάτι άλλο. Απίστευτη κούραση που μου επιβεβαίωσε ότι στο νησί παρά τα καρότσια, τις αλλαξιές, τους ήλιους και τα χιλιόμετρα είχα πραγματικά ξεκουραστεί κάτι που με κάνει να ανυπομονώ για την αυγουστιάτικη εβδομάδα μας στη μαμά Κρήτη. Αυτή τη φορά συνοδεία κοτόπουλου, καρότου, πατάτας, μήλου, βερίκοκου, αχλαδιού και λοιπών πρώτων τροφών plus της απαραίτητης συσκευής που σηματοδοτεί την έναρξη του δεύτερου εξαμήνου της βρεφικής της ζωής. Και όχι, δεν είμαι υπερβολικά αισιόδοξη για την επιτυχία του εγχειρήματος. Από τη στιγμή που θα δει κι άλλα πράγματα για πρώτη φορά, μόνο υπερβολικά ανυπόμονη μπορώ να είμαι. Αφού το καινούριο, σύμμαχος όλων μας.
