Ημερολόγια lockdown: Στέργια Κάββαλου – “Μέρες με ίδιο όνομα”

Προσπαθώ να ανοίξω τα μάτια μου. Σκέφτομαι τι μέρα είναι. Μαντεύω ότι η εβδομάδα μόλις ξεκίνησε. Αποφασίζω ότι είναι Τρίτη. Θεωρώ ότι μέχρι να φτάσει Κυριακή θα έχω προχωρήσει κάπως στη μετάφραση. Σηκώνομαι, φτιάχνω γάλα για τη μικρή, καφέ για μένα. Φοράω το νέο μου φόρεμα πάνω από την πιτζάμα με τα πάντα. Την είχα αγοράσει για να χαίρεται η Μάντη όταν τη βλέπει και να γελάει. Το φόρεμα πάλι το είχα αγοράσει για μένα. Δεν πρόλαβε να φορεθεί εκτός σπιτιού οπότε του δίνω μια ευκαιρία. Εκεί που προσπαθώ να φτιάξω τα μαλλιά μου κοιτάζοντας τον καθρέφτη του μπάνιου που ναι θέλει καθάρισμα συνειδητοποιώ ότι τελικά είναι Πέμπτη.

Ψάχνω στα συρτάρια, στα αρχεία του word, στα παιδικά παιχνίδια ακόμα και στις ειδήσεις. Κάπου θα πήγαν οι ενδιάμεσες μέρες, δεν μπορεί. Δεν βρίσκω κάτι. Δέχομαι την πραγματικότητα. Ή το όνειρο; Από την αρχή του #μενουμεσπιτι βλέπω στον ύπνο μου ότι ξέσπασε πανδημία, ότι μας απειλεί ένας θανατηφόρος ιός. Τον ζω τον εφιάλτη τις νυχτερινές ώρες.

Το πρωί στο σπίτι είναι όλα ίδια. Το παιδί θέλει να παίξουμε, θέλει να φάει, δε θέλει να λούσει τα μαλλιά της, θέλει να δεις τους φίλους της, δε θέλει να είναι άλλο μόνη, θέλει να πάει στη γιαγιά και τον παππού ή να έρθουν εκείνοι «μα αφού τους κάλεσα για επίσκεψη!» παραπονιέται και κρύβει τα μάτια της με τα χέρια. Τη βλέπω και αμέσως αναρωτιέμαι αν είναι καθαρά. «Μην πιάνεις το πρόσωπό σου με βρόμικα χέρια!» της φωνάζω. Τρομάζει πιο πολύ.
Η μόνη βρομιά που βλέπει είναι τα σημάδια από τους μαρκαδόρους. «Αφού δεν έχω χώματα, να κοίτα!» Και εξηγώ για τον ιό. Ναι αυτόν με την κορώνα. Διαβάσαμε δυο σχετικά παραμύθια. Προτίμησε εκείνο που με συχνό πλύσιμο των χεριών, η κορώνα αρχίζει να λιώνει. Ψιθυρίζω τον στίχο από Ξύλινα Σπαθιά που λέει «και μόλις λιώσουνε τα χιόνια θα ρθεις να με βρεις». Της βάζω ραδιόφωνο και χορεύει. Τραγούδια που ποτέ δεν άκουγα πριν. Μας φτιάχνουν το κέφι, πρέπει να κουνήσουμε και λίγο τα πόδια μας.

Οι αγορές μου φανερώνουν από μόνες τους την κατάσταση. Βιβλία για μένα, βιβλία παιδικά, πίνακας για κιμωλία και μαρκαδόρους και ένα ποδήλατο γυμναστικής που ποτέ δεν ήξερα ότι θα χρειαζόμουν.

Τρέχω πίσω από τον καναπέ. Από την άλλη του μεριά, η Μάντη τρώει το γλυκό που έφτιαξε η γιαγιά. Η μαμά μου που δεν τα πάει και περίφημα ούτε με την κουζίνα ούτε με τη ζαχαροπλαστική, έχει πάθει μανία. Βλέπουμε και οι δύο Μπεν και Χόλι. Ζουν στο Μικρό Βασίλειο. Είναι ωραίο, γεμάτο αγάπη αλλά παραμένει μικρό. Αναρωτιέμαι πώς θα ήταν αν έβγαιναν σε έναν κόσμο κάπως μεγαλύτερο. Αναρωτιέμαι πότε θα βγούμε. Και μένω με την απορία.

Όταν έχει καλό καιρό, περπατάμε στη γειτονιά. Περνάμε από τον παιδικό σταθμό, τον χαιρετάμε, περνάμε από το παγκάκι της αγκαλιάς μας, μαζεύουμε λουλούδια, βλέπουμε το λουκέτο της παιδικής χαράς. Γρήγορα μου ζητά να γυρίσουμε στο «σπιτάκι». Σήμερα όμως βρέχει.
Απόσπασμα από το διήγημα της “ΑΝΤΕΚΔΙΚΗΣΗ”

Έσπρωξε τα καλά παιχνίδια, δηλαδή τα περισσότερα, κάτω από το κρεβάτι. Πήρε μια μαύρη σακούλα σκουπιδιών και έριξε μέσα της κάτι σπασμένα πλαστικά χέρια και μερικές χαλασμένες ξύστρες. Άδειασε τον κάδο του γραφείου του και πήγε στο μπάνιο. Σιχάθηκε λίγο αλλά τον άδειασε και αυτόν. Λερωμένες σερβιέτες, βρόμικα χαρτιά, άδεια μπουκάλια σαμπουάν. Τέλεια. Έκανε να φύγει μα η σακούλα τού φάνηκε ελαφριά. Πάνω στον νιπτήρα το αγαπημένο άρωμα της μαμάς. Το έβαλε μέσα όχι τόσο για να σπάσει η μυρωδιά ούτε για να δώσει στη σακούλα ένα παραπάνω βάρος αλλά «για να μάθεις εσύ που ήθελες να δώσω τα αγαπημένα μου». Είδε και τα ξυριστικά του μπαμπά. Μέσα και αυτά. Μονολόγησε ένα «Καλός είσαι κι εσύ, που ακόμα μου χρωστάς το δώρο για το Πάσχα» και έτρεξε στις σκάλες.

Της συλλογής «Κάτι κλαίει ακόμα» εκδ. Ο μωβ σκίουρος

Τίτλοι βιβλίων της: Τα αδεσποτάκια της Μπαρτσελόνα, Ελληνοεκδοτική. Δρόμος από γάλα, Κέλευθος. Κάτι κλαίει ακόμα, Ο Μωβ Σκίουρος. Ο Κωστής και οι χαμένες λέξεις, Μεταίχμιο. Αντίστροφα, Μελάνι. Η δυστυχία του να είναι κανείς μαθητής, Μεταίχμιο. Άλκηστις, Εκδόσεις Βακχικόν. Και οι μέρες είναι εφτά!, Ιπτάμενο Κάστρο.  Το αθώο ψέμα και η καθαρή αλήθεια, Εκδόσεις Σαΐτα. Η ερωτευμένη μπόσα νόβα, Ιπτάμενο Κάστρο. Φαμιλιάλ, Μελάνι. Πλαστική άνοιξη, Εκάτη. Το μπλε τριαντάφυλλο, Ιπτάμενο Κάστρο. Αλτσχάιμερ Trance, Τετράγωνο. Η κόκκινη πινέζα, Ιπτάμενο Κάστρο.