18 Dec «Μπορώ να είμαι όπως θέλω» Ο υπέροχος Αναστάσης πρωταγωνιστεί στο νέο βιβλίο της Στέργιας Κάββαλου

Κι αν ένα αγόρι δεν βλέπει τη γοητεία των τρακτέρ; Κι αν ένα αγόρι δεν ξέρει γιατί, μέρα μπαίνει μέρα βγαίνει, φοράει μπλε ή πράσινο και κανένα άλλο χρώμα; Κι αν ένα αγόρι δεν καταλαβαίνει γιατί δεν «κάνει» να παίζει με τα κατσαρολικά της αδελφής του; Αυτά τα ερωτήματα τριγύριζαν στο μυαλό της συγγραφέως Στέργιας Κάββαλου από τότε που βρέθηκε μπροστά σε μια παράξενη σκηνή. «Μια μέρα είχε έρθει ένα αγοράκι να παίξει με την κόρη μου στο σπίτι», λέει στην «Κ». «Το αγοράκι ενθουσιάστηκε με την κουζίνα που είχε στο δωμάτιό της και ήθελε κι αυτό να παίξει. Η μαμά του, όμως, δεν τον άφηνε. “Μα γιατί να μην παίξει;” τη ρώτησα. Τότε του είπε: “Καλά, θα παίξεις, αλλά να ξέρεις ότι δεν θα σου πάρω ποτέ κουζίνα. Να το ξέρεις αυτό!” Το παιδί, φυσικά, άρχισε να κλαίει».

Λίγο καιρό αργότερα, η Στέργια εμπνεύστηκε τον Αναστάση. Ενα γλυκό αγόρι στην ηλικία εκείνου του παιδιού, που δεν ήθελε όλα του τα ρούχα να έχουν επάνω αυτοκίνητα ή σούπερ ήρωες και το δωμάτιό του να είναι μπλε. Ενα παιδάκι που του άρεσε να μαγειρεύει, όπως αυτοί στην τηλεόραση, να παίζει με τα παιχνίδια της αδελφής του και που τα βράδια αναζητούσε θαλπωρή ανάμεσα στα χρωματιστά ρούχα της μοδάτης μαμάς του. Πού; Στην «Ντουλάπα», όπως είναι ο τίτλος του νέου της βιβλίου για παιδιά (εκδόσεις Ποταμός, με την υπέροχη εικονογράφηση της Ζακλίν Πολενάκη). «Είμαι από την Κρήτη, όπου εκεί είναι πολύ συγκεκριμένο το τι μπορεί να κάνει ένα αγόρι και ένα κορίτσι. Το αγόρι θα παίζει με όπλα και το κορίτσι με “κοριτσίστικα” παιχνίδια. Αν και τα κορίτσια είναι πιο ελεύθερα να παίξουν με ό,τι θέλουν. Μπορούν να έχουν έναν μεγαλύτερο αδελφό και να παίξουν μαζί του με ρομπότ ή αυτοκίνητα, μπορούν να φορέσουν μπλε ρούχα χωρίς κανείς να ασχοληθεί. Το αντίστροφο είναι δύσκολο». Αν ένα αγόρι επιλέξει, όπως ο Αναστάσης στο βιβλίο, να παίξει πάρτι με τσάι, θα τον κοιτάξουν περίεργα. Αν, αντίστοιχα, ένα αγόρι φορέσει μοβ ή ροζ, επίσης είναι κάτι που θα σχολιαστεί. «Ο καθένας, φυσικά, μπορεί να κάνει ό,τι νομίζει, αλλά δεν υπάρχουν χρώματα αγορίστικα και κοριτσίστικα», λέει η κ. Κάββαλου. «Το χρώμα και το παιχνίδι είναι για όλους. Ευτυχώς, η μόδα πλέον βοηθά να σπάσουν κάποια τέτοια στερεότυπα».

Ο ήρωας δεν θέλει τα ρούχα του να έχουν επάνω αυτοκίνητα ή σούπερ ήρωες και το δωμάτιό του να είναι μπλε.

Η ίδια μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον που επέτρεπε την προσωπική έκφραση. «Ο μπαμπάς μου είχε για χρόνια ένα πολύ ιδιαίτερο στυλ και κάπως πέρασε και σ’ εμένα τη νοοτροπία “μπορώ να είμαι όπως θέλω”, όμως η αλήθεια είναι ότι δεν το βλέπω γύρω μου, δεν έχουν όλοι αυτήν τη διάθεση. Πιστεύω βαθιά, όμως, ότι όλα αυτά είναι καθοριστικά για την πορεία σου. Οτι τα παιχνίδια που παίζεις αποκαλύπτουν πράγματα για σένα, το μελλοντικό σου επάγγελμα ίσως. Αν κάθε ένας από εμάς ανατρέξει σε αυτά που του άρεσε να παίζει μικρός ή μικρή, μπορεί να “δει” κάτι από το σήμερα. Εγώ, ας πούμε, όλο διάβαζα, έκανα ότι γράφω, έκοβα χαρτάκια. Είναι σημαντικό, λοιπόν, να έχουμε όλα τα ερεθίσματα και όχι μόνο τα μισά».

Η ανταπόκριση στο βιβλίο είναι θερμότατη. «Καλύτερα απ’ ό,τι ποτέ φανταζόμουν. Ηταν ένα ρίσκο αυτό το βιβλίο, αλλά φαίνεται ότι μας βγήκε. Ο σκοπός μου, πάντως, ήταν να ανοίξει η κουβέντα». Η κουβέντα και με τα παιδιά μας.https://www.kathimerini.gr/culture/561625063/mporo-na-eimai-opos-thelo/