Η Στέργια Κάββαλου μας μιλάει για το βιβλίο “Ψάρι”

Ο Μιφσούντ ήταν ο ανθολόγος του βιβλίου Ανθολογία Νέων Μαλτέζων Ποιητών το οποίο είχα την ευκαιρία να μεταφράσω για τις εκδόσεις Βακχικόν. Μέχρι τότε δεν γνώριζα κανέναν μαλτέζο ποιητή, κανέναν μαλτέζο συγγραφέα για να είμαι ειλικρινής. Η ανθολογία με σύστησε σε έναν τρομερά γοητευτικό ποιητικό τόπο και η εισαγωγή του Μιφσούντ ήταν πολύτιμος οδηγός. Είχα μεγάλη ανυπομονησία να διαβάσω κάτι δικό του και μόλις μου ανατέθηκε η συγκεκριμένη μετάφραση, τη δέχτηκα με χαρά. Το «Ψάρι» μιλάει για τις αναγκαίες διαδρομές, τους υδάτινους θανάτους, τους χάρτες που καταργούνται, τους οδηγούς που εξαφανίζονται. Μιλάει για τις σταθερές μας που λίγο λίγο βυθίζονται.

Επειδή η μετάφραση γίνεται από τα αγγλικά και όχι από τα μαλτέζικα, να πω ότι ήταν εξαιρετική. Ένιωσα ότι μεταφράζω από το πρωτότυπο. Αυτό βοήθησε να ανακαλύψω γρήγορα ότι είναι ένας σπουδαίος ποιητής που νοιάζεται για το σήμερα, για αυτό που συμβαίνει τώρα, για την κυριολεξία ενός ταξιδιού που πιο συχνά μάς οδηγεί στη ματαίωση και μόνο.

Το ταξίδι ενέχει πάντα τον κίνδυνο του πνιγμού και εδώ ο κίνδυνος αυτός δεν είναι μόνο υπαρκτός αλλά συμβαίνει ξανά και πάλι. Στο ποίημα «Θα φτάσει αυτή η βάρκα;» όλοι μας θα αναγνωρίσουμε εικόνες από ακτές της Λέσβου. Δεν είναι όμως μόνο η Λέσβος στην οποία ξεβράζονται πτώματα μανάδων, μικρών παιδιών, αντρών που ξεκίνησαν όλοι τους, στην κυριολεξία, με βάρκα την ελπίδα και κατέληξαν τσακισμένοι με την επιθυμία για αυτό το «κάτι καλύτερο» να σκορπίζεται μαζί με τα επίσημα έγγραφά τους στα νερά. Η δεύτερη ενότητα με τίτλο «Θραύσματα και φύλλα από άλλα μέρη» είναι ποιητικά ενσταντανέ από το Μάντσεστερ, μέχρι τη Λισαβόνα και τη Σλοβακία. Από τη Λιουμπλιάνα, τη Γαλλία και τη Β. Μακεδονία. Πραγματικά ταξίδια του ποιητή όχι μόνο σε δρόμους, πλατείες, γεύσεις χωρών άλλων αλλά ταξίδια από έξω προς τα μέσα. Άγρια, γοητευτικά και αλησμόνητα.

Όλη η συλλογή έχει μπει σαν θάλασσα στο μυαλό μου και άλλοτε με πλακώνει, άλλοτε με παρασύρει, πάντα όμως με γοητεύει. Ο Μιφσούντ αγαπά το ταξίδι, το δικό του και των άλλων. Βρίσκει στην αναψυχή, την οδύνη αλλά στην οδύνη ποτέ την αναψυχή. Και αυτό δεν είναι άλλη μια σκοτεινή παραδοχή. Είναι η αλήθεια σερβιρισμένη ωμή. Σαν ψάρι που μυρίζει, που η ανυπόφορη μυρωδιά του κολλάει στα ρούχα σου και που όσο κι αν καλλωπιστείς δεν θα καταφέρεις ποτέ να απαλλαγείς από αυτήν. Δεν μπορώ να μη συγκινηθώ με τα «πολεμικά» του ποιήματα. Για μια Μεσόγειο που χωνεύει όλο και περισσότερα προσφυγικά πτώματα.

Εγώ και το κενό της θάλασσας, τα πράγματα ζορίζουν εδώ γύρω.
Τα ψάρια ονειρεύονται μέσα στα μαύρα κύματα.
Τα όμορφα κύματα, ψηλά και απειλητικά,
εκεί όπου ένα ψάρι βλέπει όνειρα γλυκά
πως ξεκουράζεται, ξεκουράζεται στον θελκτικό βυθό.
Κοιτάζω την μπλε θάλασσα και βλέπω
μια βάρκα χαρούμενη που βυθίστηκε-αγγίζει τον πυθμένα.
Όταν η νύχτα ξυπνά και όλα πάνε για ύπνο,
η μαύρη θάλασσα σκοτεινιάζει… σαν το βέλος των πενθούντων.
Κι ύστερα πέρα από τον ορίζοντα
Εμφανίζεται ο σκελετός ενός πλοίου διάστικτος με λαμπερά αστέρια-
ένα φως στο σκοτάδι. Φως που αστράφτει.
Χτύποι καμπάνας αναδύονται από τον πυθμένα.

*Το Μάσαρλφορν είναι χωριό στη βόρεια ακτή της νήσου Γκόζο, στη Μάλτα.

Συνεχίζοντας τη συνεργασία μου με τις εκδόσεις Βακχικόν, είναι έτοιμες οι μεταφράσεις της Ανθολογίας Νέων Ουαλών Ποιητών και της Ανθολογίας Νέων Αρμένιων Ποιητών. Όσο για τα δικά μου συγγραφικά, σε λίγες μέρες θα κυκλοφορήσει η τρίτη μου ποιητική συλλογή με τίτλο «ΑΝΙΜάλε» από τις εκδ. Κέλευθος και το παιδικό μου βιβλίο «Εδώ είναι η μαμά!»( εκδ. Ελληνοεκδοτική) το πρώτο μιας σειράς που απευθύνεται σε παιδικά προσχολικής ηλικίας η οποία τιτλοφορείται «Πρώτη φορά παιδί».

Υπάρχω κι εγώ στο facebook, λαμβάνω με χαρά μέιλ στο [email protected] ενώ πρέπει άμεσα να ενημερώσω τη σελίδα μου http://stergia.yolasite.com/ η οποία έχει κολλήσει σε προηγούμενες εκδόσεις. Ευτυχώς που τα βιβλία δεν παλιώνουν ποτέ…