Διαβάζω το κάθε βιβλίο ή ποίημα με σκοπό να γίνει το αγαπημένο μου

Μικρή, παιδάκι, έλεγα ότι ήθελα να γίνω μεταφράστρια και συγγραφέας. Το συγγραφέας το έλεγα από μέσα μου. Ντρεπόμουν πολύ να το πω φωναχτά. Ένιωθα ότι είχα μια άνεση στον γραπτό λόγο, ήθελα να παίζω με τις λέξεις και μου αρέσει πάντα να μαθαίνω άλλες γλώσσες. Το πρώτο μου κείμενο ήταν ένα παραμύθι το οποίο και έστειλα σε έναν διαγωνισμό ενός εκδοτικού. Αυτή ήταν η αφορμή. Και μπορεί στον διαγωνισμό να μην διακρίθηκα, αφού ο εκδοτικός έκλεισε οπότε και δεν υπήρξε ποτέ αποτέλεσμα, αλλά μέσα μου κάτι φωτίστηκε και μάλλον φωτίζει ακόμα.

Κυκλοφορούν τρεις συλλογές διηγημάτων μου, τρία βιβλία ποίησης, ένα μυθιστόρημα, ένα αφήγημα, ένα θεατρικό έργο και εννέα βιβλία μου για παιδιά. Θα σου πω μόνο ότι όσο περνάει ο καιρός πηγαίνω πιο κοντά στην ποίηση και στην παιδική λογοτεχνία. Όλα όμως με τον τρόπο τους συνδέονται. Με ενοχλεί πολύ όταν ακούω ότι πρέπει να διαλέξω σε ποιο είδος να δώσω περισσότερο βάρος. Δεν προαποφασίζονται τέτοια πράγματα.

Κάτι βλέπεις, κάτι σκέφτεσαι που σε πάει αλλού, κάτι ακούς που σου χτυπάει εκατό καμπανάκια ότι «όπα εδώ κάτι γίνεται». Αλλά δεν είναι μόνο θέμα έμπνευσης, που είναι η μαγεία της υπόθεσης. Είναι θέμα απόφασης. Αποφασίζεις να μιλήσεις για κάτι που εσύ θεωρείς σημαντικό. Αποφασίζεις να κάνεις το δικό σου statement. Και αυτό έχει τη ματαιοδοξία του.

Το τελευταίο διάστημα μεταφράζω αποκλειστικά και μόνο ποίηση. Αν με ρωτήσεις, αυτό ήταν το όνειρό μου οπότε φυσικά είμαι τρομερά χαρούμενη που το ζω. Οι λέξεις του κάθε συγγραφέα, οι στίχοι του κάθε ποιητή είναι πολύτιμοι, πρώτα για τον ίδιον. Ας έχουμε αυτό στο νου μας όταν προσπαθούμε να τον συστήσουμε στο δικό μας κοινό μέσω της δικής μας γλώσσας.

Έδινα στην κόρη μου να κρατάει πάνινα βιβλία από πολύ μικρή ηλικία. Τα δάγκωνε, κοιμόταν πάνω τους, τα «ξεφύλλιζε», έπαιζε μαζί τους. Μετά πήγαμε στα βιβλία με σκληρό εξώφυλλο, μουσικές και έντονες εικόνες. Τώρα που είναι σχεδόν τεσσάρων, μπορεί να της διαβάσω και ιστορίες για παιδιά 6+. Είναι εξοικειωμένη. Με ακούει από την αρχή της ζωής της να διαβάζω δυνατά και φυσικά «διαβάζει «τα δικά της αγαπημένα με τον δικό της τρόπο. Ακόμα δεν είμαστε στο στάδιο όπου με βλέπει να διαβάζω και θέλει να με μιμηθεί αφού πλέον μπορώ να διαβάσω μόνο όταν εκείνη πέσει για ύπνο…

Διαβάζω την ερώτησή σου και σκανάρω πάνω κάτω τη βιβλιοθήκη μου… Δεν έχω ένα απόλυτα αγαπημένο βιβλίο. Έχω συγγραφείς που ό,τι κι αν γράψουν, με συγκινεί. Ένας από αυτούς είναι ο θεατρικός Τένεσι Ουίλιαμς. Από ποιητές, ο Μίλτος Σαχτούρης. Υγ: διαβάζω το κάθε βιβλίο, το κάθε ποίημα με σκοπό να γίνει αυτό το νέο αγαπημένο μου.

Οι συνθήκες είναι να χτυπάς τον κεφάλι σου στον τοίχο πρωί βράδι. Άλλες φορές πάλι είναι σαν να μην τρέχει και τίποτα. Δεν γίνεται να μη γεννηθούν έργα, γεννιούνται κάθε μέρα. Το θέμα είναι να βρουν τον τρόπο να βγουν προς τα έξω. Και ποιος στην Ελλάδα στήριξε ποτέ τους καλλιτέχνες για να το κάνει τώρα;

Στις 12/11 κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, το βιβλίο μου για παιδιά 7+ με τίτλο «Τι δε θα γίνω όταν μεγαλώσω» με εικόνες της Θέντας Μιμηλάκη. Το περιμένω πώς και πώς. Λυπάμαι μόνο που η επαφή με τους μικρούς αναγνώστες θα γίνει μόνο διαδικτυακά. Η σειρά «Πρώτη φορά παιδί» το πρώτο βιβλίο της οποίας κυκλοφόρησε το καλοκαίρι και λέγεται «Εδώ είναι η μαμά!» θα συνεχιστεί, από την Ελληνοεκδοτική. Διηγήματα την άνοιξη, μεταφράσεις, παιδικά κι άλλα παιδικά. Δεν είμαι πολύ καλή στις θετικές σκέψεις, συνήθως τις κάνω σιωπηλά. Υπάρχουν υπέροχες εκδόσεις, τρομερά κείμενα, εξαιρετικοί εικονογράφοι και εκδότες που τολμούν. Απλώς να, θα ήθελα να τολμούν λίγο παραπάνω και να στηρίζουν περισσότερο τα βιβλία που οι ίδιοι έχουν επιλέξει να βγάλουν.